Biri “Wrapper” mı dedi :)
Diyelim bir kütüpane kullanıyorsunuz. Kendi yazdığımız kodun içinden direk o kütüpanenin kodlarına erişmek yerine araya girerek kendi sınıfınız içinden istediğiniz işlemleri kütüpaneye yaptırmaktır.
Kullandığınız kütüphanelerin çoğu, genel amaçlar için yazılmıştır. Dolayısıyla, arayüzleri oldukça ayrıntılı, uzun konfigürasyonlu falan olabilir. Sizin kullanacağınızdan çok daha fazla fonksiyonalite içerebilir. Siz, araya yazacağınız katman ile, bu ayrıntı ve komplike kısmı kendi kodunuzun geri kalanından saklayıp, sanki o kütüphane tam olarak sizin amaçlarınıza hizmet etmek için yazılmış gibi bir arayüz yaratırsınız.
İkinci sebep de şudur: Eğer kütüphaneyi bir gün değiştirmeye kalkarsanız (bu sandığınızdan çok daha sık yaşanan bir durumdur — versiyon değişikliği bile dert olabilir) ve eğer arada bir katman yoksa, o kütüphane fonksiyonlarının kendi kodunuza ne kadar derinlemesine sızmış olduğuna fena halde şaşırabilirsiniz. Halbuki, arada bir katman varsa (kabuk demek geldi içimden, ama onu “shell” eşdeğeri olarak kullanıyoruz) sadece o kısımda kullanım şeklini değiştirince, her şey çözümlüş olur…